Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2011

 Bye Bye 2011


Είπα και εγώ να κάνω το δικό μου απολογισμό για το 2011 
που σε μερούλες το αφήνουμε και αυτό πίσω μας! 
Σκεφτόμουν πως μπορώ να κρίνω ότι μια χρονιά ήταν καλύτερη από μια άλλη?  
Όπως και να έχει κάτι παίρνουμε και κάτι αφήνουμε πάντα πίσω μας!  
Έτσι είπα στην αρχή να χωρίσω όσα έζησα σε περιόδους, είχε πολλά σκαμπανεβάσματα, 
από την άλλη είπα να αρχίσω να γράφω τις στιγμές που με σημάδεψαν!
Να πω την αλήθεια μου και μόνο με αυτά που έγραψα με βαρέθηκα και εγώ η ίδια! 
Πόσο μάλλον εσύ, αν υπάρχει κανένας που θα κάτσει να διαβάσει τους δικούς μου μονόλογους!
Ξεκινάω λοιπόν... Η χρόνια που τα είχε όλα ήταν το 2011.
Αγάπη, χαμόγελα, μπερδέματα, δακρυσμένα μάτια, ξεκαθαρίσματα, έρωτα, 
άλλοι ήρθαν και άλλοι έφυγαν από την ζωή μου.
( τους ευχαριστώ σε όποια κατηγορία και αν ανήκουν! )
Έμαθα πως ότι είναι στο παρελθόν, ανήκει εκεί
και πως δεν μπορεί να σε σώσει αυτός που σε κατέστρεψε... 
Η σχέση που έχεις με τον εαυτό σου είναι το α&ω στην ζωή σου! 
Πολλοί όπως και εγώ (κάποτε) πιστεύουμε πως ζούμε, 
με το να αναλώνουμε τον εαυτό μας σε εφήμερους έρωτες, φιλίες, 
μόνο και μόνο για να ικανοποιήσουμε το εγώ μας και να νιώσουμε αποδεκτοί... 
Αυτό τελικά ήταν το λάθος μου.
Τα πιο ωραία πράγματα έρχονται εκεί που δεν το περιμένεις *_*
Κατάλαβα τελικά τι σημαίνει το ζω στίγμες με καποιον, 
προσφέρω αλλα προσφέρει και αυτος, σε αυτό που έχουμε και έτσι γίνεται μοναδικό!
Χάρισε το χαμόγελο σου και εκτιμησε την κάθε στιγμή,
 
 είναι όλα μοναδικά! 
Μπορεί να ακούγετε γραφικό και πολλοί να το έχουμε ως δεδομένο
αλλά η υγεία είναι πάνω από όλα!
τέλος...
  Αποχαιρετώ το 2011 με ένα μεγάλο χαμόγελο! 
Και καλωσορίζω το 2012 ευχόμενη αυτή η χρονιά, 
να συμπληρώσει τα κενά που μπορεί να έχει ο καθένας σας, 
σε οποιονδήποτε τομέα:)
Με υγεία, φίλους, όμορφες ψυχές και να σας δώσει δύναμη...
Χρόνια πολλά σε όλα τα γλυκά μουτράκια, 
που κάθε μέρα ομορφαίνετε την ζωή μου  και σε εσάς που ξέρετε πως μου λείπετε! 
Είστε όλοι σας ξεχωριστοί...

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ.

Υ.Γ. Άγιε μου Βασίλη:$ δεν ζητάάάω πολλά! Να βλέπω τα άτομα που αγαπώ να χαμογελούν
... Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.





Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2011



   Ζήσε το παραμύθι σου...
   Μην ξεχνάς όλα έχουν χαρούμενο τέλος!






Λοιπόν σας εύχομαι αυτά τα Χριστούγεννα να είναι γεμάτα ελπίδα, υγεία...
Πολλά χαμόγελαααααααα,
μαζί με αγαπημένα πρόσωπα και τους αγγέλους μας από εκεί ψηλά!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!
                                                     

Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2011

Ενα απο τα δικα μου ταξιδια.


Πρεπει να ακουμπησουμε πατο για να ξανα ανεβουμε πανω... 
Αυτη την φραση ακουγα συνεχεια τα δυο τελευταια χρονια και αναρωτιομουν  αν ημουν τελικα εγω η ατυχη, που στο τελος της δικης μου ιστοριας ( αν εφτανε ποτε ) , 
δεν θα ελεγα με εκεινο το γνωριμο χαμογελο, μαζι με μια δοση συμπονιας, λυπης οπως θες πες το...  Αυτη την φραση στην κοπελα που οπως εγω καποτε ζητουσε μια συμβουλη, 
για να της δοσει κουραγιο να συνεχισει! Τελικα ναι... '' ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΚΟΥΜΠΑΜΕ ΠΑΤΟ, ΓΙΑ ΝΑ ΞΑΝΑ ΑΝΕΒΟΥΜΕ ΠΑΝΩ ''. 
Οχι γιατι ποναμε, 
μαθαινουμε απο τα λαθη μας και ολα αυτα που ακουμε, αλλα ετσι γνωριζουμε ολες τις πτυχες του εαυτου μας, 
γιατι αυτο ειναι ενα απο τα ταξιδια μας στην ζωη
Για ολους θα ερθει καποτε εκεινη η στιγμη, να πιασουμε τον δικο μας πατο, μια ερωτικη απογοητευση, η απωλεια ενος αγαπημενου προσωπου, μια παρεξηγηση, μια ασθενεια! 
Για αλλους ο πατος ειναι βαθυς, αλλοι προσπαθουν να ανεβουν και το καταφερνουν με περισσοτερη ευκολια απο τους υπολοιπους. 
Ομως σκεψου το λιγο, αν φτασεις εκει κατω το επομενο σταδιο ειναι ανοδικο αργα ή γρηγορα, δυσκολα ή μη. Πεφτω φωναζε το  ''μεσα μου'' αλλα εγω δεν ακουγα...
 Μπορει και να μην ειχα την δυναμη! Πλεον... ξερεις τι εμαθα απο αυτο το ταξιδακι που εχω κανει, 
που για εσενα μπορει να ειναι ανουσιο ΕΜΕΝΑ ΟΜΩΣ ΕΦΤΙΑΞΕ ΤΗΝ ΑΙΜΗ... 
Πως η ζωη ειναι τοσο ομορφη αλλα θελει πολυ ΤΣΑΜΠΟΥΚΑ ΦΙΛΕ
διαβαζω παλαιοτερα τι εγραφα! Τι να ζουσε τοτε μεσα μου, μαλλον τιποτα, μαυριλα! 
Ετσι και εγω ανεβηκα πολυ πιο δυνατη, απ' οσο περιμενα και σαν με ρωτας αυτο το ακτινοβολω! ΦΙΛΟΙ, ΕΣΥ, ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ! ...με γεμιζετε. 
Ελπιζω να αργησω πολυ, να γραψω με το παλιο υφος μου! 
Να πω ευχαριστω οχι... Προτιμω να σου το δειχνω καθε μερα με τον δικο μου τροπο!
Δεν λεω μπορει και να ξανα φτασω στα ορια μου! 
Ο πατος μου δεν ειναι μακρια, πλεον ομως εχω εσενα, μαλλον ησουν το κομματι που ελειπε για την ψυχικη μου ηρεμια. Μεινε οσο θες, μου αρκει που το ζω!