Ενα απο τα δικα μου ταξιδια.

Πρεπει να ακουμπησουμε πατο για να ξανα ανεβουμε πανω... 

Αυτη την φραση ακουγα συνεχεια τα δυο τελευταια χρονια και αναρωτιομουν  αν ημουν τελικα εγω η ατυχη, που στο τελος της δικης μου ιστοριας ( αν εφτανε ποτε ) , 

δεν θα ελεγα με εκεινο το γνωριμο χαμογελο, μαζι με μια δοση συμπονιας, λυπης οπως θες πες το...  Αυτη την φραση στην κοπελα που οπως εγω καποτε ζητουσε μια συμβουλη, 

για να της δοσει κουραγιο να συνεχισει! Τελικα ναι... '' ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΚΟΥΜΠΑΜΕ ΠΑΤΟ, ΓΙΑ ΝΑ ΞΑΝΑ ΑΝΕΒΟΥΜΕ ΠΑΝΩ ''. 

Οχι γιατι ποναμε, 

μαθαινουμε απο τα λαθη μας και ολα αυτα που ακουμε, αλλα ετσι γνωριζουμε ολες τις πτυχες του εαυτου μας, 

γιατι αυτο ειναι ενα απο τα ταξιδια μας στην ζωη. 

Για ολους θα ερθει καποτε εκεινη η στιγμη, να πιασουμε τον δικο μας πατο, μια ερωτικη απογοητευση, η απωλεια ενος αγαπημενου προσωπου, μια παρεξηγηση, μια ασθενεια! 

Για αλλους ο πατος ειναι βαθυς, αλλοι προσπαθουν να ανεβουν και το καταφερνουν με περισσοτερη ευκολια απο τους υπολοιπους. 

Ομως σκεψου το λιγο, αν φτασεις εκει κατω το επομενο σταδιο ειναι ανοδικο αργα ή γρηγορα, δυσκολα ή μη. Πεφτω φωναζε το  ''μεσα μου'' αλλα εγω δεν ακουγα...

 Μπορει και να μην ειχα την δυναμη! Πλεον... ξερεις τι εμαθα απο αυτο το ταξιδακι που εχω κανει, 

που για εσενα μπορει να ειναι ανουσιο ΕΜΕΝΑ ΟΜΩΣ ΕΦΤΙΑΞΕ ΤΗΝ ΑΙΜΗ... 

Πως η ζωη ειναι τοσο ομορφη αλλα θελει πολυ ΤΣΑΜΠΟΥΚΑ ΦΙΛΕ, 

διαβαζω παλαιοτερα τι εγραφα! Τι να ζουσε τοτε μεσα μου, μαλλον τιποτα, μαυριλα! 

Ετσι και εγω ανεβηκα πολυ πιο δυνατη, απ' οσο περιμενα και σαν με ρωτας αυτο το ακτινοβολω! ΦΙΛΟΙ, ΕΣΥ, ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ! ...με γεμιζετε. 

Ελπιζω να αργησω πολυ, να γραψω με το παλιο υφος μου! 

Να πω ευχαριστω οχι... Προτιμω να σου το δειχνω καθε μερα με τον δικο μου τροπο!

Δεν λεω μπορει και να ξανα φτασω στα ορια μου! 

Ο πατος μου δεν ειναι μακρια, πλεον ομως εχω εσενα, μαλλον ησουν το κομματι που ελειπε για την ψυχικη μου ηρεμια. Μεινε οσο θες, μου αρκει που το ζω!