Ιωάννα.

Οι δρόμοι είναι ήδη χαραγμένοι. Τα μονοπάτια γνώριμα.

Τι να σου πω και τι να πεις! Τα είπανε όλα οι άλλοι για εμάς και είναι πλέον αργά.

Είναι αργά πια, μ' ακούς? Μην γυρίσεις το βλέμμα,

για κάποιους το φως θα είναι πάντοτε θολό.

Ούτε λεπτό μην με κοιτάξεις, καθώς θα χάνομαι.

Ότι θα αφήσω πίσω μου είναι ότι μου χάρισες...

και ότι θα πάρω μαζί μου είναι ότι έχω κερδίσει.

Μόνo τα βράδια να γυρίζεις πίσω, να με παίρνεις αγκαλιά

και να μου ψιθυρίζεις, γιατί φοβάμαι.

... Όταν πέφτει το σκοτάδι τρομάζω, σε θέλω δίπλα μου.

Έχω ανάγκη να ακούω το ρυθμό της ανάσας σου,

το χτύπο της καρδιάς σου και εκείνη την μυρωδιά από το κορμί σου.

Τα βράδια να γυρίζεις.

Τα βράδια μη μ' αφήνεις.